Kłótnia jak burza
Kłótnia. Dla wielu z nas to nieprzyjemny stan, ogrom emocji, z którymi wiąże się ostra wymiana zdań między dwiema osobami. Postrzegamy ją jako coś negatywnego, jako jasny i jednoznaczny sygnał, że w relacji dzieje się coś złego.
Gdybym miała narysować kłótnie byłby to obraz przedstawiający wszystkie etapy burzy. Najpierw robi się ciemno, chłodno, wzmaga się wiatr, czujemy niepokój związany z faktem, że zaraz coś się wydarzy. Zaczyna padać. Świat ciemnieje jeszcze bardziej, niebo pokryte jest szarymi, gęstymi chmurami. Wieje coraz silniej. Aż wreszcie słyszymy grzmot. Jeden, drugi, trzeci... Siła wiatru osiąga maksimum, deszcz stanowi wodną ścianę. Mało co widzimy, prawie nic nie słyszymy...
Ale po jakimś czasie burza powoli ustępuje, pada już słabiej, wiatr ustaje. Powietrze jstaje się czyste, rześkie a świat nabiera soczystych kolorów. Czasami pojawia się tęcza. Jest dobrze.
I właśnie na takie same etapy możemy podzielić kłótnię, która zgodnie z literaturą przebiega wg pięciu kroków:
Faza pierwsza - to okres, kiedy komunikujemy i zaznaczamy, że coś jest nie tak. To faza przeczuć, drobnych napięć, okres, w którym czasami objawy złego samopoczucia mieszają się ze zwiastunami awantury.
Faza druga - czas wzajemnej wrogości. Mamy tu do czynienia z narastającymi zarzutami, negatywnymi uwagami i ocenami drugiej strony sporu.
Faza trzecia - kulminacja, naturalna konsekwencja fazy drugiej. Jest rozładowaniem napięcia w postaci karczemnej awantury. Faza ta jest bardzo gwałtowna, ale krótka - porównać, możemy ją do wyładowania atmosferycznego. Rozsądek opuszcza skłócone strony, a żal i wrogość prowadzą do agresji. Mające tu miejsce zaślepienie rzadko pozwala na uznanie jakichkolwiek rozumowych argumentów. Ze względu na to, że atmosfera awantury i stan wysokiego napięcia emocjonalnego są czymś nienaturalnym i trudnym do zniesienia, konflikt przechodzi automatycznie w
Fazę czwartą - wyciszenie. Jeżeli strony utrzymują ze sobą komunikację, bardzo często są w stanie spokojniej rozważyć problemy, oddzielić emocje od faktów.
Faza piąta - porozumienie, faza która pozwala na skonfrontowanie stanowisk, rozpatrzenie wzajemnych interesów, co umożliwia dalsze współdziałanie i koegzystencję.
Jak się kłócić, żeby rozwiązać konflikt?
Oto 11 zasad:
Jasne i otwarte prezentowanie własnego stanowiska - używaj komunikatu JA. Mów o swoich odczuciach i swoich spostrzeżeniach.
Nie uogólniaj i postaraj się zapomnieć o słowach takich jak: "zawsze", "nigdy". Przecież nie jest tak, że partner NIGDY Cię nie słucha i ZAWSZE się spóźnia.
Unikaj porównań, nic tak nie napędza kłótni jak: "Zobacz na Mariolkę jak ona świetnie sobie radzi, a Ty?" lub "Gdybyś był tak zaradny jak Wiesiek, nie było by tej kłótni!"
Szukajcie kompromisów, które zaspokoją potrzeby każde ze stron, czyli bądź gotowy do ustępstw tam, gdzie jest to możliwe.
Przyjmij perspektywę drugiej strony, to pozwoli Ci poznać stanowisko drugiej strony. Takie działanie tworzy zaufanie, zmniejsza dystans oraz jest wyrażeniem chęci porozumienia.
Słuchaj.
Nie przerywaj i wysłuchaj do końca.
Staraj się mówić spokojnie, nie podnosząc głosu.
Rozwiąż konflikt do końca a nie zamiataj niewygodnych tematów pod dywan. Pozorne rozwiązanie nie przynosi dobrych efektów. W najbliższej, podobnej sytuacji, konflikt wybuchnie na nowo, ze zdwojoną siłą. I wtedy będzie go trudniej rozwiązać.
Skoncentruj się na zasadniczym przedmiocie skłótni i unikaj „tematów zastępczych, dygresyjnych”, które bywają wygodne, gdy nie chce się rozwiązać podstawowego problemu.
Podczas kłótni nie wychodź z domu trzaskając drzwiami lub nie zamykaj się w pokoju Jeśli czujesz, że potrzebujesz przerwy by uspokoić emocje, powiedz o tym określając ile czasu może to zająć (15 minut, 30 minut). Po przerwie wróć ponownie do rozmowy.
Kłótnia może być narzędziem oczyszczającym. I na pewno jest znakiem, że ludziom na sobie zależy skoro wspólnie próbują rozwiązać zaistniałą, niewygodną dla obojga sytuację.
Zatem kłóćmy się, ale z głową :)
Do następnego,
Ania
